Bir şehir ne kadar sahici gülebilir / Sen sahiden ağlamadıkça.

ÜRPERTİ

(Ekrem ÖZDEMİR)

Geç kaldığım her şey için acele ediyorum

Bu ince telaş, bu sabırsız yürek
Bu gecikmişlik sancısı ahir zamanların
Ruhumun sevdiği patika yollardan
Kendime yürüyorum.

Bu ne cüret!
Tanrının dizinde uyuttuğu insanlık
Tanrının gözünde beslediği aşk
Bu yasak
Bu sarhoş
Bu kendine yaklaşma arzusu
Elimde kalan bir tek yalnızlık

Hayatında biri yoktur bazı kadınların
Birinde hayatları kalmıştır
Ve sen
Hiçbir zaman bulduğuyla yetinmeyen
Senin yerin hakedilmiş yalnızlıktır.

Gel bir soruya da cevap verme
Gel bir yanı da eksik kalsın
Kalbin aynasında aradığın saflık
Kucağında ruh kattığın hüzün
Gel bir gün de sana yakışmasın.

İnsan kendini özlüyor
Kendini aradıkça
Sebep olduğun huzur
Gözyaşlarıyla besleniyor.

Ne güzel istiyorum seni
Ne güzel özlüyorum
Yaklaş
Öp gözlerimden
Bana bir imkan sun
Ruhumun şarabıyla yıkayayım seni

Madem istediğini vermiyor hayat
Sen de razı olma verdiğine
Boşuna arama kalacak bir yer
Her insan bir hayal kırıklığı
Bir yalnızlık tüneli
Biraz daha gurbet
Biraz daha ürperti
Biraz daha sancısı vazgeçilmenin

Derdin senin
Kavuşmak değil
Kavuşmak isteği
Sahi bir şehir ne kadar sahici gülebilir
Sen sahiden ağlamadıkça.

• Önceki
• Sonraki