Tatil ve turist psikolojisi

Ailesinden veya ülkesinden başka bir yere gidince insan neden değişir? Normal şartlarda yapmadığı, günah saydığı birçok şeyi evden uzaklaştığında pek rahatlıkla yapma isteğinin kaynağı ne olabilir acaba? Evden uzaktayken, günah, yasak saydığımız şeyleri yapmak için sanki özel bir izin almış gibi hissetmenin arkasında ne yatıyor ne dersiniz?

Dostoyevski’nin “Kumarbaz” romanı üzerine yazdığı yazıda Gündüz Vassaf bu konuda şu yorumu yapıyor:  

”İnsan bildiği, tanıdığı yerlerden ve hele ülkesinden uzaklaşınca sanki annesinin babasının baskısı kalkmış gibi ayıp, günah, yasak sayılan şeyleri yapmaya daha bir yatkın oluyor. Günümüzde gittikleri yerlerde evlerinden bambaşka davranan turistlerden yakınmamız genellikle bu nedenden. Ülkelerimizdeyken kendimize yakıştıramadığımız davranışları dışarıda kolayca benimseyebiliyoruz. Avrupa’yı misyonunu tamamlamış, çürümekte olan bir uygarlık olarak gören Dostoyevski de kendisini bu yozlaşmanın doruk noktasındaki kumarhanelerin, orada oynayan aristokrat ve zenginlerin cazibesine kaptırıyor. Aynı, kitabında ele aldığı, ona buna hakaret eden, servetini hayat kadınlarına yediren, hapishanelere düşen ve kendisinin kahramanı “Barbar” Rus diyen ilan eden Aleksey gibi.”

Ne dersiniz? İnsan evinden ya da ülkesinden uzaklaşınca içindeki barbar ortaya mı çıkıyor acaba? 

NOT: Metnin videosunu şu linkten izleyebiliersiniz: 

https://www.youtube.com/watch?v=AcJL2gWLKJU&t=8s

• Önceki
• Sonraki

• kumarbaz
• yasak
• günah
• aile
• turist
• tatil
• Dostoyevski
• Şehir
• edebiyat